μη μου λετε μη πεγκυ ζηνα στιχοι

Ο Βάιντμαν έχει λάβει αποφάσεις για την Ελλάδα στην αρχή της κρίσης που αποδείχθηκαν λανθασμένες και επιζήμιες. Τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους Ευρωπαίους φορολογουμένους. Ο Γερμανός μεταξύ 1997 – 1999 είχε εργαστεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και αυτή του η εμπειρία μέτρησε στις εισηγήσεις που έκανε στην Γερμανίδα Καγκελάριο προκειμένου να εμπλακεί το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, κάτι που στις αρχές του 2010 έβρισκε σφόδρα αντίθετο τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Αλλά οι αρνητικές αποφάσεις του Βάιντμαν, που σταθμίζονταν στη βάση του πολιτικού οφέλους των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών και όχι με κριτήριο το επωφελές για την Ευρωζώνη, είναι ακόμη πιο σοβαρές.

προγραμμα ιδιωτικοποιησεων

Το σχέδιο Άκερμαν

μη μου λετε μη πεγκυ ζηνα στιχοι

γενικη ταχυδρομικη στο χαλανδρι

Σε αυτές περιλαμβάνεται και η απόρριψη ενός πακέτου σωτηρίας για την Ελλάδα που σχεδίαζε τον Φεβρουάριο του 2010 ο τότε πρόεδρος της Deutsche Βank Γιόζεφ Άκερμαν. Σύμφωνα με τη βιογραφία του Άκερμαν (Late Remorse: Joe Ackermann, Deutsche Bank and The Financial Crisis. An Inside Report) ο Ελβετός τραπεζίτης είχε παρουσιάσει στον Γιώργο Παπανδρέου και τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου το Φεβρουάριο του 2010 ένα σχέδιο σύμφωνα με το οποίο η Deutsche Βank θα αναλάμβανε τη συγκέντρωση 30 δισ. ευρώ στη διεθνή χρηματαγορά με αποδέκτη την Ελλάδα. Μεγάλο μέρος αυτού του ποσού θα το έδιναν γερμανική κρατική τράπεζα ΚfW και η γαλλική CDC (5 δισ. ευρώ εκάστη). Σε αντάλλαγμα, η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να συντάξει ένα πειστικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων για την εξυγίανση των δημοσιονομικών της, που θα εμπεριείχε λεπτομερές χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και θα εγκρινόταν από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η συμφωνία αυτή που θα εξασφάλιζε πολύτιμο χρόνο για την Ελλάδα ναυάγησε. Σύμφωνα με την βιογραφία του Άκερμαν, το σχέδιο σκάλωσε στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση στο Βερολίνο και συγκεκριμένα στον Βάιντμαν. Όταν στις 26 Φεβρουαρίου 2010 ο κ. Ακερμαν παρουσίασε το σχέδιο στον οικονομικό σύμβουλο της Ανγκελα Μέρκελ , ο τελευταίος το απέρριψε ασυζητητί επειδή, όπως είπε, αντέβαινε «κάθετα» στις συνθήκες της ΕΕ. Ακόμη, θεωρούσε ότι θα ήταν μια ακόμη περίπτωση που χρήματα των φορολογουμένων θα χρησιμοποιούνταν για να διασώσουν τις τράπεζες.

Στη βιογραφία του Άκερμαν αναφέρεται πως μετά από τα 500 δισ. ευρώ που είχαν δοθεί στο SoFFin - στο πρόγραμμα της γερμανικής κυβέρνησης για τη σταθεροποίηση και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στο γερμανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα μετά τα γεγονότα της Lehman Brothers - θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να εξηγηθεί στους Γερμανούς φορολογούμενους η ελληνική διάσωση.

Ο Στέφαν Μπάρον, ο βιογράφος του Άκερμαν αναφέρει για το συγκεκριμένο γεγονός:

«Βρισκόμασταν μόλις δύο μήνες πριν από τις εκλογές στην Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία και η γερμανική κυβέρνηση δεν επιθυμούσε μια ακόμα ανεπιθύμητη διάσωση(…) Αυτό ο Γιόζεφ Άκερμαν το θεώρησε σοβαρό λάθος και από τότε είχε πει ότι το Βερολίνο δεν καταλάβαινε πως θα τα κάνει όλα πολύ πιο ακριβά στο τέλος».

Η πανάκριβη διάσωση